Jak to jest naprawdę z kryzysem wieku średniego?

Blog talents

Jeśli jesteś w tak zwanym średnim wieku, możesz zacząć dostrzegać zmiany w swoim stylu życia i upodobaniach, które mogą Cię niepokoić. Czy słusznie?

O czym w artykule?

Czym jest kryzys wieku średniego, a może wcale go nie ma?
Co rzeczywiście się zmienia w połowie życia?
Jakie wnioski z tego możesz wyciągnąć dla siebie i dla pracy ze swoim zespołem?

Kryzys wieku średniego – fakt czy mit?

Jeśli masz między 35 a 45 lat, możesz zauważyć, że powoli przestajesz robić rzeczy, które zwykle robiłeś czy robiłaś. Przestajesz reagować na bodźce tak jak kiedyś, zmieniasz się. Inne tematy zaczynają Cię interesować. Inne aktywności sprawiają przyjemność. Przyjęcia i imprezy nie bawią już jak dawniej. Zaczynasz ich unikać. Odkrywasz przyjemność w zaszyciu się w domu. W spędzaniu czasu z bliskimi. W czytaniu książek. Zaczynasz ubierać wygodniejsze ciuchy i jakby mniej obchodzi Cię to, co inni mówią na Twój temat. Zaczynasz czytać inne tygodniki, niż dawniej. Zmienisz poglądy polityczne, czy krąg znajomych. Może zwracasz się w kierunku religii albo innej formy duchowości. Ciekawi Cię medytacja, zapisujesz się na jogę. Albo kupujesz wymarzony motor. Zwiedzasz, podróżujesz. Wracasz do dawnego hobby. Montujesz kapelę rockową. Angażujesz się w działalność charytatywną. Pomagasz innym jako wolontariusz. Bierzesz aktywny udział w zbiórkach na szczytny cel.

Zadajesz sobie pytanie, co się ze mną dzieję, czy to kryzys wieku średniego?

Uspokajam. To czego doświadczasz nie jest żadnym kryzysem.

To naturalna zmiana, która dokonuje się w Tobie, kiedy wkraczasz w szczytowy okres swoich możliwości życiowych. Kiedy kończysz jeden, a zaczynasz drugi okres w swoim życiu.

Dwa ważne okresy w życiu człowieka.

Martin Seligman, współtwórca nurtu psychologii pozytywnej, doświadczył podobnej zmiany na sobie. Kiedy to z uznanego psychologa klinicznego, autora podręcznika psychopatologii z którego korzystają do dziś studenci psychologii na całym świecie, zajmującego się negatywnymi i patologicznymi aspektami życia człowieka, zmienił się w propagatora nowego nurtu w psychologii, koncentrującego się na pozytywnych aspektach życia. Zakładającego, że prawdziwy sens pracy psychologa polega na rozwijaniu naturalnych talentów, wzmacnianiu zasobów i twórczego rozwoju jednostki, na budowaniu dobrostanu człowieka.

Seligman, uważa, że w życiu człowieka są dwa ważne okresy: 1) okres ekspansji i 2) okres wycofywania się.

1) Okres ekspansji, zaczyna się kiedy przychodzisz na świat. Jego nadrzędnym celem staje się ustalenie wymagań jakie stawia przed nami świat i sprostanie im. To zdobycie wykształcenia, pracy, życiowego partnera czy partnerki, urodzenie się dzieci, dostosowanie się do wartości, które obowiązują w danej społeczności. W skrócie, to nauczenie się tego czego świat oczekuje ode mnie i robienie tego co jest wymagane z zewnątrz.

2) Drugi okres w życiu, okres wycofywania się, w który wchodzimy właśnie w wieku 35 – 45 lat, to czas kiedy na pierwszy plan wysuwa się Twój świat wewnętrzny, będący wynikiem Twoich życiowych doświadczeń i wiedzy zdobytej w okresie pierwszym. Nagle odkrywasz, że czynności, przedmioty czy ludzie, nie są środkami do osiągania celów, ale stają się celami samymi w sobie. Twoim życiem prawdziwym i świadomym. Zaczynasz rozumieć, że nie chcesz już odkładać na później prób ich osiągnięcia, zbliżenia się do nich, głębszego ich poznania. Ale aby tak się stało, musisz zmienić swoje dotychczasowe życie, tak aby dostosować się do tego kim tak naprawdę jesteś. To czas, kiedy zaczynasz skupiać się na zaspakajaniu swojego świata wewnętrznego.

Co jest motorem zmiany?

Co decyduje o przejściu z jednego okresu do drugiego? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Czasem to poczucie spełnienia zawodowego i sukcesu w życiu. Czasem usamodzielnienie się dzieci. Innym razem frustracja, czy wręcz nuda i stagnacja. Tak czy inaczej przewartościowujesz i zaczynasz poszukiwać. A może raczej wsłuchiwać się w siebie.

Jaki stąd wniosek dla Ciebie?

Dobrze sobie uświadomić, że to bardzo dobry czas dla Ciebie. Okres kiedy możesz zacząć spełniać marzenia. Żyć dla siebie, a nie dla świata. To moment w którym może nastąpić zmiana w Twoim systemie wartości, w postawach, które kierowały Twoim życiem. Daj sobie do tego prawo.

Do osiągnięcie dobrostanu, a więc pozytywnej oceny swojego życia, niezbędne jest zaspokojenie we wszystkich pięciu głównych obszarach:

· Doświadczanie pozytywnych emocji. Odnajdywanych radości w prozaicznych czynnościach, w smakach, zapachach, doznaniach. To przyjemność osiągana w różny i indywidualny sposób.

· Pochłonięcie i pełne zaangażowanie w to co się robi. Praca, hobby, pasje, które wynikają z osobowości, realizacji wrodzonych talentów i zdolności.

· Pozytywne relacje z innymi ludźmi. Bliski kontakt, przyjaźń, zaufanie, miłość, poczucie wspólnoty.

· Odkrycie sensu w swoim życiu. Pierwiastek duchowy, który może, ale nie musi być związany z konkretną religią. To świadomość, że jest się częścią większej całości, bytu który jest ponad nami, ponad wszystkim.

· Osiągnięcia i poczucie mistrzostwa w aktywnościach, w które się autentycznie angażujemy.

Szukaj w nich spełnienia świadomie. To lepsza połowa Twojego życia!

A co z Twoim zespołem?

Tak jak zmieniasz się Ty, tak zmieniają się ludzie w Twoim zespole. Menedżer, który wie o dwóch okresach z życiu człowieka, bardziej świadomie zarządza swoim zespołem. Rozumie, że może przyjść czas kiedy przysłowiowe piwo w piątek albo weekendowy wyjazd integracyjny na Mazury, może nie być najlepszym pomysłem. Zdaje sobie sprawę, że być może powinien szukać innych form integrowania zespołu. Może włączać w to rodziny swoich pracowników, albo wykorzystać przerwę w pracy, która nie angażuje prywatnego czasu podwładnych na wspólny posiłek czy celebrowanie sukcesu.

To różne motywacje, które kierują ludźmi w różnych okresach ich życia. Inny rodzaj potrzeb, do których zaspokojenia będą dążyli dzięki pracy. Inny charakter zadań, które będą dla nich inspirujące i ważne. Inne wartości, którymi będą się kierowali w życiu i w pracy.

Marek Gliwny